ذهن زیبا

خدایا ! نوشتن را به شرطی می خواهم که کلماتم عطر نفسهای تو باشد .

ذهن زیبا

خدایا ! نوشتن را به شرطی می خواهم که کلماتم عطر نفسهای تو باشد .

خدایا می خواهم عاشق باشم

 

علفها با روییدن معنی پیدا می کنند و  رودها با جاری شدن

 

کوهها با قله ها و گلها با شکوفا  شدن

 

شب بی ستاره بی معنیست و خورشید بی تشعشع حیاتبخش دایره بی مصرفی بیش نیست

.

دریا بی تلاتمِ مرموزش فقط یک آکواریوم است و آسمان بی غرشِ نمناکش!  بی ارزش، حتی

 

 برای تکمیلِ مصرع یک شاعر!

 

و انسان با عشق معنی پیدا می کند.

 

پس خدایا  به من رحم کن هر چند از خود کلبه ای ندارم

 

 و جامه و لباسی برای پوشیدن و همرنگ شدن

 

 اما هر گز نگذار  قلبم از عشق تهی شود و بی عشق بمیرم  . 

 

خدایا می خواهم عاشق باشم...

 

بی تو بهتر که دلم حذف شود

 

هر روز وقتی چشمانم را بر روی سپیده می گشایم زیباترین بهانه من برای شروع اولین ثانیه های تقویمم وجود نیلوفری توست .

 

تویی که شوق نفسهای یک در میان منی، تویی که باید نفس بکشی تا من زندگی کنم  .

 

تا هستم با یاد تو شادم و به امید با تو بودن بر تمام لحظات زردم پشتپا می زنم .

 

 

با تو سبزم بی تو یک مصرع غم

 

 

                                    با تو معنای وجودم شادیست،

 

 

                                                                                          بی تو معنای نبودن در من ،

 

بی تو بهتر که دلم حذف  شود، از وجودِ تهیِ هر روزم   

 

                                                                   با تو اما دل من مانده که من، مردِ تنهای همین دیروزم.

خدایا دوستت دارم

 

 

 

خدایا،

 

من هر شب وقتی دفتر کردار روزم را ورق می زنم جز معصیت و گناه صفحه ای

 

روبرویم نیست . شاید تو مرا بهتر از خودم بشناسی

 

 پس تو بگو چرا هر شب به خود و به تو قول خوب بودن می دهم

 

ولی فردای آن شب گنهکارتر از گذشته ام ؟

 

خدایا ،

 

من در این مرداب معصیت فقط به یک امید دست و پا می زنم

 

و آن امید به جود و کرم بی انتهای توست .

 

پس مرا با تمام بدیهایم در آسمان مهرت دریاب که جز تو پناهی ندارم .

 

 به من ایمانی عطا کن که بتوانم با تکیه بر آن سرافراز نگاهت کنم !

 

و سرافکنده نباشم.

 

 پناهم تویی و من با تمام غفلتهای کودکانه ام بلندتر از بلند فریاد می زنم

 

خدایا دوستت دارم ....

 

تشعشع نگاه تو

 

 تشعشع نگاه توشیشه ضدلیزری قلبم را

 

چنان سوراخ کرد ....که مهندسان عشق در

 

چگونه عاشق شدنم وا ماندند --

خدای خوب من

 

کاش به دوسالگیم باز می گشتم، نه به بدو تولدم همان لحظه که پرستار سیلی به من زد

 

 

 و من گرییدم . ...  من دانستم او چه می خواست ، می خواست بدانم

 

 

 دنیای جدید با هیچکس شوخی ندارد حتی با طفل بی گناه ...

 

 

حال من در اوج جوانی باز می گریم و اینبار فرسخها گناه با گریه کودکیم فاصله دارم .

 

 

 اما امیدوارم ،

 

 

 امیدوارم حال که وقت آمدن و بودن گرییدم زمان رفتن بخندم شاد و مسرور از رضای تو

 

 

 رضای تو خدای خوب من/............